ကေနဒါအေငြ႕အသက္ေလးမ်ား

ဇတ္လမ္းေလးနဲ႕စတင္လိုက္ပါတယ္......
မွတ္သားစရာပါသလိုခံစားစရာေလးလဲ......

အစြန္းနွစ္ဖက္ရပ္၍ရင္ခုန္ျခင္း

ႏွငး္ဆီပန္းေလးတပြင့္နဲ႕ကေနဒါတိုရန္တိုေလဆိပ္မွာရဲရင့္ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနတာတနာရီေလာက္ရွိေနျပီေဟာ ထြက္လာပါျပီ..ဦးထုပ္နီရဲရဲေလးနဲ႕မနိုင္မနင္းအထုပ္အပိုးေတြနဲ႕ေကာင္မေလးတေယာက္....ရွပ္အကီ် ၤျဖဴျဖဴဂ်င္းေဘာင္းဘီနက္နက္ေလး၀တ္လို႕'
'ပန္းနွင္းဆီဟုတ္ပါတယ္ေနာ္''''ဟုတ္လို႕ေတြ႕တာေပါ့ဗ်''ေလးလုိက္တာသယ္ေပး
ဦး''ဂ်စ္ကန္ကန္ေယာက်ာၤးေလးဆန္ဆန္နဲ႕မို႕ပန္းေပးဖို႕အစီအစဥ္ကိုရဲရင့္အသာေခါက္ထားလိုက္ရသည္။လအနည္း
ငယ္ကရန္ကုန္မွာေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းက''ေဟ့ေကာင္ေရႊျပည္ပူတူးအဲဒီမွာေက်ာင္းလာတက္မယ္ေလဆိပ္မွာ
ၾကိဳျပီးေက်ာင္းကိုတခ်က္ေလာက္ပို႕ေပးပါ''ဟုဖုနး္ဆက္လာသည။္ျပည္ကေနအင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ကိုေျပာင္းလာသူမို႕
ရဲရင့္နာမည္ေပ်ာက္ေရႊျပည္နာမည္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။အဲဒီအတြက္ပူတူးေခၚပန္းႏွင္းဆီကိုအၾကိဳတေခါက္ေထာက္
ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။။ရဲရင့္စာေရးဆရာမဟုတ္။မွားတာရွိ၀ႏၲာမိ။ရဲရင့္ကေနဒါသို႕၁၉၉၉ကေရာက္သည္။ေရာက္ေရာက္
ျခင္းImformationsမ်ားလည္းေကာင္းေကာင္းမစံုစမ္းတတ္..အရင္ေရာက္နွင့္သူမ်ား၏ကူညီမႈအားနည္းသည္ကတ
ေၾကာင္းအသစ္အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားအားကေနဒါအစိုးရေပးေသာေထာက္ပံ့အစီအစဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားလက္လြတ္
ခဲ့ရသည္။အခါလြန္မိုးမ်ားလည္းၾကံဴခဲ့ရသည္။ေနာက္ေရာက္မည့္သူမ်ားရဲရင့့္္လိုမျဖစ္ေစခ်င္။$1000ရမည့္
program$1000ရေစခ်င္သည္။Immigrationနွင့္ပတ္သက္ျပီးပိုေလ့လာသည္။ကံအားေလ်ွာ္စြာလြန္ခဲ့သည့္နွစ္ေပါင္း
၃၀ေက်ာ္ကေရာက္ရွိျပီးImmigrationတြင္လုပ္ေသာျမန္မာတဦးနွင့္သိခဲ့သည္။ရဲရင့္လိုအပ္တာကိုလည္းေျပာျပကူညီ
သည္။အနီးကပ္ေပါင္းၾကည့္ေတာ့ျမန္မာျပည္ခ်စ္စိတ္မိမိထက္ပင္ပိုေနတာေတြ႕ရသည္။အခ်ိန္..ေငြ..အကုန္ခံကူညီ
တတ္သည္။ေထာင္ျမင္ရာစြန္႕စိတ္ဓါတ္မိ်ဳးလည္းမဟုတ္။ရွားရွားပါးပါးေတြ႕ရခဲေသာလူမႈေရးစိတ္ဓါတ္ရွိျမန္မာတဦး
ပင္။။2000မွစ၍ယေန႕အထိရဲရင့္နွင့္သူ..အသစ္ေရာက္လာသူမ်ားကိုကူညီသည္။၁၉၉၂မွာရဲရင့္ေတာင္ကိုရီးယားမွာ
အလုပ္သြားလုပ္သည္။ကိုရီးယားစာမေတာက္တေခါက္ဖတ္တတ္ေအာင္သင္သည္။အလုပ္အားလွ်င္ဆိုင္ကယ္တစီး
နွင့္ပိုခြ်န္းျမိဳ႕တ၀ွိက္အလုပ္ရုံေတြလူလိုမလိုေလွ်ာက္ေမးသည္။ဂိန္(အလုပ္မရွိ)ေနသူမ်ားကိုကူညီသည္။ပြဲစားက
$150ေတာင္းသည္..ရဲရင့္ကအခမဲ့....ဘီယာၾကိဳက္မွန္းသိ၍ဆိုင္မွာျပဳစုသည္။$150ေက်ာ္သြားသည္..
သူကပိုမူးေန၍ကုန္တယ္လို႕မျမင္။ခဏခဏေခၚတိုက္သည္..ရဲရင့္အားနာ၍တခါမွမျငင္း...
နိုင္ငံံျခားအလုပ္လုပ္ေသာျမန္မာမ်ားတြင္ရဲရင့္ကအမြဲဆံုးျဖစ္နုိင္သည္။ဒါေပမဲ့ကိုယ့္လူမ်ိဴးေတြကိုအခမဲဲ့
ကူညီခြင့္ရ၍ပီတိစား၍အားရွိေနသူျဖစ္သည္။


အထုပ္အပိုးေတြကားေနာက္ခန္းထဲထည့္ျပီးရဲရင့္ယဥ္ေမာင္းထိုင္ခံုတြင္၀င္ထိုင္သည္။မေရႊေခ်ာကကားေနာက္
တြင္ရပ္ရင္းတခုခုစဥ္းစားေနပံုရသည္။ျပီးေတာ့ေနာက္ခန္းတြင္၀င္ထိုင္သည္။ျမန္မာမိန္းကေလးဇာတိ
မာန္တခုပင္။ရဲရင့္စကားစမေျပာရဲ။ဘုေတာလ်ွင္ဒုကၡ။''ေမာင္းေလ''နားထဲအသံတခု၀င္လာသည.္ front view
heatနဲနဲထပ္တင္လိုက္သည္။ေဖေဖၚ၀ါရီလထံုးစံအတိုင္းဒီေန႕နွင္းမုန္တိုင္း၃၅Cmက်မည္္ေၾကျငာထားသည္။
ရဲရင့္အလာထဲကစက်ေနျပီျဖစ္သည္။TorontoကWinsorကို၃နာရီခြဲေလာက္ၾကာသည္ဟုသိထားသည္။
အမိန္႕ေတာ္အတိုင္းကားကိုစထြက္သည္။အ၀င္တုန္းကစက္ကထြက္က်လာသည့္ကဒ္ကိုရုံေသးေသးေလးထဲ
ကမဲမဲ၀မိန္းမၾကီးကိုေပးလိုက္သည္။17 ဆိုသည့္စာလံုးနီနီေပၚလာသည္။airport parkingတိုင္းေစ်းၾကီး
ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကိုInternetတြင္ရွာဖတ္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။Parkingကထြက္သည္နွင့္ရဲရင့္စိတ္ဓါတ္
အၾကီးအက်ယ္က်ရေတာ့သည္။ကားကိုလမ္းေပၚေကြ႕တက္လိုက္သည္။ေနာက္ဘီးက၉လကၼေလာက္မလိုအပ္
ပဲနွင္းထဲမွာေရြွ႕သြားသည္။ရဲရင့္အတြက္မထူးဆန္းေသာ္လည္းေကာင္မေလးမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
ကေနဒါေဆာင္းကပန္းနွင္းဆီကိုအျပံဳးနွင့္ဆီးၾကိဳလို္က္သည္။( toronto Pearson airportကေနtorontoျမိဳ႕
ထဲကိုtaxiခကပုဒ္ျပတ္$50အိမ္အေရာက္ပို႕ေပးသည္။129busစီးလွ်င္$3က်သည္။ုkipling subway station
အထိေရာက္သည္။ဘူတာထဲအထိကားေရာက္၍ပိုက္ဆံထပ္ေပးစရာမလို။bus driversသည္ပိုက္ဆံလဲသည့္
့အလုပ္မလုပ္ပါ။subwayစီးလ်ွင္ျမိဳ႕ထဲေရာက္သည္။လိပ္စာျပလ်ွင္ဆယ္ေယာက္တြင္ရွစ္ေယာက္လမ္း
ညြန္ပါလိမ့္မည္။...).အလိပ္လိုက္က်ေနေသာနွင္းထုကိုပထမဆံုးအေတြ႕အၾကံဳအျဖစ္ပူတူးၾကည့္
ေနသည္။ေလဆိပ္မွHW409အတိုင္းလိုက္သည္။ကားရွင္းေပမဲ့နွင္းကမရွင္းံHW401ေရာက္လွ်င္WEST
အတိုင္းလိုက္သြားရုံပင္။လမ္းဆံုးလ်ွင္ရြာေရာက္(အဲ)winsorေရာက္သည္။ေခ်ာင္းလိုလိုျမစ္လိုလိုျခားျပီးလွ်င္
တဖက္ကမး္မွာDetroitUSA တည္ရွိသည္။HW401အ၀င္နွင္းထုပိုၾကီးလာသည္။မနွစ္ကဒီHW401ေပၚ
မွာကားအစးီရာေက်ာ္တေနရာထဲတိုက္သည္။ဒီပံုအတိုင္းရဲရင့္ကားဆက္မေမာင္းခ်င္။အိမ္ေထာင္ေလးေတာ့
ျပဳသြားခ်င္ေသးသည္။torontoမွာနားမွျဖစ္မည္။ပုတူးကိုေျပာရန္back mirrorမွၾကည့္လိုက္ေတာ့
အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီ။ခုနကကားဂ၇ုစိုက္ေမာင္းေနရ၍သတိမထားမိလိုက္။ေလယာဥ္ေပၚမွာ၁၅နာရီေလာက္
ေနခဲ့ျပီးကေနဒါwinterေၾကာင့္ျဖစ္မည္။Room heater နဲနဲတင္ျပီးေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္မွန္နဲနဲ
ေလးခ်ေပးလိုက္သည္။.........ရဲရင့္ေနသည့္ Building ..underground
parkingေရာက္သည္အထိနွစ္နွစ္ခ်ိဴက္ခ်ိဴက္အိပ္တုန္း..ကြဳိင္ပဲ...နုိးရမွာလဲအားနာ..မနိုးရင္လဲHEATER
အတြက္ကားစက္နိုးေပးထားရမည။္...''ပူတူး..ပူတူး''ခပ္တိုးတိုးေခၚၾကည့္သည္။။မ်က္လံုးေလးပြင့္လာ
သည္။''အင္...ေရာက္ျပီလား''''ေရာက္ျပီ...အကိုေနတဲ့ေနရာ''..''နွင္းအရမ္းမ်ားတယ္..နွင္းရွင္းျပီးခ်ိန္
ေလာက္မွသြားလို႕ျဖစ္မယ္...ဖိုးညီဆီဖုန္းေခၚေပးမယ္ေနာ္..''ရဲရင့္သူငယ္ခ်င္းပူတူးအကိုျဖစ္သည္။
Microwaveထဲထည့္ေႏြးေႏြးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီးဆားနဲနဲေလးနွင့္ေမႊထားေသာႏြားနုိ႕ကို
ေသာက္ျပီးဆိုဖာလက္ရမ္းေပၚေခါင္တင္ျပီးက်ိဳးသြားျပန္သည္။ဖိုးညီဆီဖုန္းေခၚရန္ဆိုင္းထားလိုက္ရသည္
..ပူတူးကမေလးရွားတြင္ေက်ာင္းတက္ေနတာတနွစ္နီးပါးရွိျပီ...ဘာတက္တာလဲေတာင္ေမးခ်ိန္မရေသး..
Winsor University ႏွင့္သူတက္ေနသည့္ေက်ာင္းက Partnership လုပ္ထားသည္..၆လတက္ျပီးလ်ွင္
ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ခြင့္ေလွ်ာက္နဳိင္သည္။မေလးရွိကေနဒါေကာင္စစ္၀န္ရုံးသည္ေက်ာင္းသားဗီဇာ
ရရန္လြယ္ကူသည္။ေက်ာင္းလာတက္လိုသူမ်ားအတြက္ေကာင္းသည။္Partnership ရွိမရွိသိဖို႕ေတာ့
လိုသည္။ျမန္မာနိုင္ငံမွကေနဒါေက်ာင္းတိုက္ရုိက္တက္လိုသူမ်ားအတြက္ဗီဇာကိုဘန္ေကာက္တြင္ေလွ်ာက္
ရမည္.။အျဖဴေကာင္နွင့္ေတြ႕လွ်င္အေျခအေနမဆိုး....''ယ"ပက္လက္မနွင့္ေတြရင္ေတာ့အေျခအေန
သိပ္မေကာင္းဆယ္ေယာက္တြင္၇ေယာက္က်သည္။''အေလာင္းဘုရားခ်စ္သူ''ဟုရဲရင့္တို႕က
နာမည္ေပးထားသည္။အေသးစိတ္ကိုသီးသန္႕ေဖၚျပပါမည္(ရဲရင့္ရင္ခုန္သံနွင့္ေရာကုန္မွာစိုးလို႕)....
ေသခ်ာတာကေတာ့ဒီေရာက္လာျပီးရင္အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ရရန္ရဲရင့္တို႕ကူညီပါ
မည္။ပိုက္ဆံမတတ္နိဳင္ေသာ္လည္းစာအရမ္းေတာ္ေသာေက်ာင္းသားမ်ားေက်ာင္းတက္ခြင့္ရရန္
အျခားနည္းလမ္းကိုလည္းေဖၚျပေပးပါမည္။အပိုင္ျပင္ဆင္ျပီးမွဗီဇာInterview
လုပ္ရန္အၾကံေပးလိုပါသည္။Reject တခါထိျပီးလွ်င္ထပ္ေလွ်ာက္ရန္မလြယ္ကူေတာ့ပါ။

ခေလးေလးတေယာက္လိုအိပ္ေနေသာပူတူးအျပစ္ကင္းစင္လြန္းလွသည္။ပူတူးသည္၅ေပ၇လကၼခန္႕ျမင့္ျပီးကိုရီးယား
မင္းသမးီေလးတေယာက္လိုလွသည္။အၾကာၾကီးၾကည့္ရန္မသင့္ေတာ္။၀ရန္တာသိ့ုေဆးလိပ္ေသာက္ရန္ထြက္လိုက္
သည္။ကိုရီးယားမေလးမွာသည္လွသေလာက္မူးလာလွ်င္အရမး္ရစ္သည္။ကားမွတ္မ်ားတြင္စေနလိုညမ်ိဳးဆိုလ်ွင္မူး
ျပီးနမ့္ဂ်ာခ်င္းဂူ(BF)ကိုေအာ္ဟစ္ျပႆနာရွာတာခနခနေတြ႕ရသည္။အခ်ိဳ႕ကကိုရီးယားလူမ်ိဳးမ်ားသည္အလုပ္
လာလုပ္ေသာနုိင္ငံျခားသားမ်ားအေပၚတြင္ရုိင္းျပသည္ဟုေျပာၾကသည္။အလုပ္လုပ္ရန္ပ်င္းျပီးကိုရးီယားဘာသာစ
ကားသင္ယူရန္မၾကိဳးစားသူမ်ားအတြက္သာျဖစ္သည္။ရဲရင့္တို႕အလုပ္ရုံတြင္ျမန္မာ၇ေယာက္ရွိသလိုသူေ႒းက
လည္းအျခားကိုရီးယားမ်ားနွင့္တန္းတူဆက္ဆံသည္။သူ႕အိမ္ကိုလည္းအလည္ေခၚသည္။ကာရာအိုေကခန္း
လည္းသြားသည္။ရဲရင့္တို႕ကိုအဂၤလိပ္လိုဆိုခိုင္းျပီးသူကအေနာက္ကလိုက္ျပီး၀ါးတားတားလုပ္ရတာေက်နပ္ေနပံု
ပင္။အဲဒီမွာစတီဗင္နွင့္စခင္သည္။အသက္၄၅နွစ္ခန္႕ပိန္ပိန္ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။အနွစ္ခ်ဴပ္
ေသာ္ဘန္ေကာက္တြင္ရွိေသာသူ႕သူေ႒းထံတြင္အလုပ္ရသည္။ရဲရင့္စိတ္၀င္စားသည္။ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ယိုးဒယားဆင္းမည္။ေ၀၀ါး၀ါးမို႕သူငယ္ခ်င္းေတြကတားသည္။ဖဲရုိက္ဖို႕တအိမ္ေလ်ာ့မွာစိုးရိမ္ပံုရသည္။ရဲရင့္ကလႉ
ေနက်။ၾကက္အသဲအျမစ္၀ယ္ေပးမည့္သူမရွိမွာစိုးရိမ္ပံုရသည္။ကိုရီးယားမ်ားကၾကက္အသဲအျမစ္စားခဲသည္။
ၾကက္သတ္ရုံေရွ့စည္ပိုင္းျပတ္ထဲအတြဲလိုက္ေခြးေကြ်းရန္လာ၀ယ္ၾကသည္။ရဲရင့္လည္းခပ္တည္တည္
နွင့္စက္ရုံတြင္သူေ႒းေမးြထားေသာေခြး၇ေကာင္ေကြ်းရန္ဟုေျပာ၀ယ္သည္။ကိုရီးယားစကားအနည္းငယ္တတ္၍
ဆံပင္ေဆးဆိုးလိုက္လ်ွင္ကိုရီးယားလယ္သမားရုပ္ေလာက္ဖမ္း၍ရေသာရဲရင့္တေယာက္ဘန္ေကာက္ရွိတရုတ္
သူေ႒းထံတရုတ္စကားျပန္အလုပ္ရရွိသြားသည္။(ဟဲဟဲ...ေနာက္ေတာ့ရွင္းသြားပါလိမ့္မည္္)သူေ႒းနွင့္အတူေန
ရျပီး၂လခန္႕ယံုၾကည္မွုဆိုင္ရာစာေမးပြဲေျဖဆိုရသည္။သူေ႒းအနားမွာေရေႏြးၾကမ္းျဖည့္ေ၀ယ်ာ၀တ္စျပဳေန
ေသာတရုတ္-ျမန္မာအဖိုးၾကီးကလည္းအလုပ္သေဘာေျပာျပသည္။သူေ႒းကဗမာလိုေတာင္နဲနဲဆဲတတ္သည္။
ေနာက္ပိုင္းဘန္ေကာက္တြင္ေနရေတာ့..အျပင္ထြက္ရသည္။အာဖရိကနုိင္ငံေသးေသးေလးေတြအပါအ၀င္
နိုင္ငံ၂၀ေက်ာ္ရဲရင့္ေရာက္ဖူးသည္။သူေျပာသည့္အတိုင္းမလုပ္လ်ွင္ဖုန္းထဲမွဗမာလိုဆဲသည္။ကိုယ္ၾကံဳေန
သည့္အခက္အခဲကိုယ္သာသိသည္။ရဲရင့္ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္သည္။ျပီးမွတရုတ္လိုျပန္ဆဲသည္။ဘန္ေကာက္
ျပန္ေရာက္ေတာ့ျပံဳးဖီးဖီးနွင့္တရုတ္ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြလိုက္ပို႕သည္။စတီဗင္အပါအ၀င္ရဲရင့္လိုလူမ်ိဴး(၇)
ေယာက္ရွိသည္။လမ္းေပၚမွာဆံုသည္။ဘန္ေကာက္တြင္ဆံုခဲသည္။သူေ႒း..သူ႕ဇာတိမကာအိုျပန္လ်ွင္ရဲရင့္
ဘန္ေကာက္တြင္ထိုင္ေပးရသည္။အေသးသံုးကဒ္တခုလုပ္ေပးခဲ့သည္။ဖုန္းျဖင့္သူေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္ေပး
ရုံပင္။ဒီလိုလႊဲခဲ့တာပထမဆံုးပဲဟုတရုတ္အဖိးုၾကီးကေျပာသည္။travel agentမ်ားနွင့္embassyမ်ားမွလြဲ၍
ဘန္ေကာက္တြင္အျခားေနရာမ်ားမ်ားစားစားမေရာက္ဖူး။hotelၾကီးမ်ားတြင္ရဲအရာရွိမ်ားImmigration
officerမ်ားကိုသူေ႒းျပဳစုတိုင္းရဲရင့္လိုက္ရသည္။မုန္႕ဖိုးေပးရန္တာ၀န္ယူရသည္။တေခါက္ျပင္သစ္တြင္
ရဲရင့္ျငိသည္။၆လအနားယူရန္ျပင္သစ္ပိုင္ကိုလိုနီက်ြန္းေလးဆီေရာက္သြားသည္။၁လၾကာေတာ့ျပင္သစ္
ေရွ့ေနတေယာက္ေရာက္လာသည္။သူေ႒းကရဲရင့္ကို၆လၾကာထိအဆံုးမခံနိဳင္။မုးိရြာတုန္းေရခံလို၍ျဖစ္မည္။
ကြ်န္းေပၚရွိသာသနာျပဳအဖြဲ႕အစည္းနွင့္ပူေပါင္း၍ဘယ္လိုလုပ္လိုက္သည္မသိျပန္လြတ္သည္။ရဲရင့္လက္
ထဲစာအုပ္နွင့္ကိုရီးယားျပန္ရန္လက္မွတ္တေစာင္ေရာက္လာသည္။ျပင္သစ္အစိုးရကရဲရင့္ကို..ကိုရီးယား
တေယာက္အျဖစ္သာသိရွိထားသည္။transit ကိုၾကည့္လိုက္သည္..တညအိပ္...
ဒီေလာက္ဆိုဘန္ေကာက္ျပန္ရန္လံုေလာက္သည္။၁၉၉၈တြင္မိုးေခါင္၍
သူေ႒း..မကာအို..အျပီးျပန္သြားသည္။ရဲရင့္လည္းကၾကီး..မွ..ေရႊျပန္ျဖစ္သြားသည္။
ဘန္ေကာက္တြင္ရဲရင့္သိေသာအမွန္အကန္Agentမ်ားရွိပါသည္။သင္စိတ္၀င္စားပါလ်ွင္
..................ေဟာ....ပူတူးနိုးလာျပီ...........။

ေန႕ခင္း၁နာရီမွာပူတူးနုိးလာသည္။နွင္းလည္း ရွင္းေလာက္ ျပီ။ရန္ကုန္မွာဒီအခ်ိန္ဆိုည၁၂ ေလာက္ရွိမည္။
မတတ္နိဳင္အခု ေလာက္ဆိုဖိုးညီ တို႕စိတ္ပူေနလိမ့္။ရဲရင့္ဖုန္းေခၚ၍ပူတူးနွင့္ေပး ေျပာလိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းပို႕ေပးပါမည္ဟုရဲရင့္ကတိ ေပးလိုက္သည္။မိန္းကေလးတေယာက္ေယာက်ာၤးေလးအခန္း
တြင္ရုိးရုိးသားသားတည္းခိုုျခင္းသည္ဒီကအျမင္နွင့္မထူးျခားေသာ္လည္းျမန္မာတို႕အျမင္နွင့္က်ေတာ့မသင့္ေတာ္ေပ။
ဒီမွာကပိုင္ျပီဆိုျပီးသြားေတာ့မထိလိုက္ေလနွင့္။ဂ်ပန္မူလီနွင့္ေတြ႕သြားလိမ့္မည္။ကေနဒါရဲနွင့္တရားသူၾကီးကိုရဲရင့္
တို႕ကဒီလိုေခၚသည္။ရဲရင့္သူငယ္ခ်င္းကြမ္းတံေတြးစြန္းမႈျဖင့္စံျမန္းရာနန္းေတာ္မွအာမခံဖို႕ေခၚ၍လိုက္သြားသည္။
လက္မွတ္မထိုးခင္စြဲခ်က္ကိုရဲရင့္ဖတ္ၾကည့္သည္။စြဲခ်က္ေတြကတသက္တက်ြန္းပင္က်သြားနုိင္သည္။ကေနဒါတြင္
ေသဒဏ္မရွိပါ။ျပီးေတာ့ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ရုံးခ်ိန္းခဏခဏေခၚသည္။၃နွစ္ေလာက္ၾကာမွျပီးသြားသည္။ရဲျမင္လ်ွင္
တေစေတြ႕ရသလိုပဲဟုသူငယ္ခ်င္းကေျပာသည္။ပူတူးကိုတိုရန္တိုျမိဳ႕ထဲရွိအီတန္စင္တာကိုအရင္ေခၚသြားလိုက္
သည္။Dandus Squareေအာက္တြင္ကားရပ္၍အီတန္စင္တာဖက္သို႕လမ္းကူးလိုက္သည္။ေလွ်ာက္က်င့္မရွိ၍
ပူတူးနွင္းထဲလဲမလိုျဖစ္သည္။ရဲရင့္ထိမ္းေပးလိုက္သည္။ပူးတူးတခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္။ျပီးေတာ့ဘယ္သြားမလို႕
လဲေမးသည္။ဒီထဲလာတာဟုေျဖျပီးစင္တာထဲ၀င္ခဲ့သည္။ေဆာင္းတြင္း၀တ္အေႏြးထည္၀ယ္ေပးသည္။
ဒီကမိန္းကေလးမ်ားသည္ဘယ္ေလာက္ေအးေအးအေႏြးထည္ပါးပါးပဲ၀တ္၍အလွကိုေဖၚၾကဴးၾကသည္။နွင္းစီးဖိနပ္
လည္ရွည္(ရက္အင္ဒီယန္းစတိုင္)တရံရဲရင့္၀ယ္ေပးလိုက္သည္။သူလိုတာလည္း၀ယ္သည္။ျပီးေတာ့ေအာက္ဆံုး
အထပ္ရွိFood court တြင္ေန႕လည္လြန္စာဆင္းစားသည္။သူရွင္းမည္ဟုပူတူးကေျပာသည္။''ခ်မ္းသာမွန္းသိပါ
တယ္ေနာ္''ဟုရဲရင့္စလိုက္သည္။''ဒုန္း''စားပြဲကိုေရဗူးနွင့္ထုသံျဖစ္သည္။ျပီးေတာ့''အဲဒါဘာေျပာတာလဲ''
ဟုဗီြဒီယိုထဲမွစိုးျမတ္သဇင္ေလသံမ်ိဳးနွင့္ေဒါကန္သည္။ေဘးကအျဖဴအဖြားၾကီးကလွည့္ၾကည့္သည္။
"'ရႈ႕''ပါးစပ္တြင္လက္ညုိးကပ္ျပလိုက္ရသည္။ဒီစိတ္ဓါတ္မိ်ဳးရွိ၍လည္း၂၄နွစ္အရြယ္မိန္းကေလးတေယာက္ကိုတ
ေယာက္တည္းေရျခားေျမျခားလႊတ္ရဲျခင္းျဖစ္မည္။စားျပီးေတာ့Food court ေဘးရွိWash roomကိုညြန္ျပလိုက္
သည္။ကားဆီျပန္လာျပီးyonge street အတိုင္းsouthဘက္ကိုဦးတည္လိုက္သည္။yonge streetသည္ကမာၻ
အရွည္ဆံုးျမိဳ႕တြင္းလမ္းတခုုျဖစ္သည္။Winsorေရာက္ေတာ့ညေန၆နာရီထိုးျပီျဖစ္သည္။တိုရန္တိုမွေျပာင္းသြား
ေသာသူငယ္ခ်င္းမိသားစုကရဲရင့္မွာထား၍ေက်ာင္းနွင့္နီးေသာဗီယနာမ္မိသားစုအိမ္တြင္ရွယ္ယာအခန္းတခုငွား
ေပးထားသည္။ျမိဳ႕မ၀င္ခင္ထဲကဖုနး္ၾကိဳဆက္ထား၍သူတို႕လာေစာင့္ေနၾကသည္။၇နာရီထိုးေလာက္အနီးရွိ
တရုတ္ဆိုင္တြင္သြားစားၾကသည္။ပူတူးကိုျပန္ပို႕။သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ကားထားျပီးသူငယ္ခ်င္းနွင့္အတူCasino
ကိုလမး္ေလွ်ာက္သည္။Casinoေရွ့မီးလံုးၾကီးမ်ားထြန္းရန္ရည္စူး၍$250ရက္ရက္ေရာေရာလႉခဲ့ျပီးသူငယ္ခ်င္းအိမ္
တြင္တညအိပ္လိုက္သည္။စေနမနက္ေရာက္ေတာ့ပူတူးကိုသြားေခၚျမိဳ႕ထဲမွာလိုအပ္တာ၀ယ္သည္။အေရးေပၚသံုးရန္
္FIDO prepaid card သံုးဖုန္းနီနီေလးတလံုးလက္ေဆာင္၀ယ္ေပးသည္။Mcdonald တြင္ေန႕လည္စာစားျပီး
အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့Set up ၀ိုင္းလုပ္ေပးသည္။ညေန၄နာရီထိုးေတာ့ျပန္မည္ဟုေျပာ၍အျပင္ထြက္ခဲ့သည္။
ပူတူးအေနာက္ကလိုက္လာသည္။ျခံျပင္ေရာက္ေတာ့ရဲရင့္ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ျခံတံခါးတိုင္ကိုကိုင္ျပီး
ငူငူေလးၾကည့္ေနသည့္ပူတူးမ်က္၀န္းထဲမွာအားငယ္ေနသည့္အေရာင္ေလးတခ်ိဳ႕ေတြ႕ရသည္။မွာစရာရွိတာ
ေလးေတြမွာမလို႕ၾကံထားသည့္ရဲရင့္နုဳတ္ေတြဆိြ႕အသြားသည္။ပူတူးရဲ႕မ်က္၀န္းေလးကိုစိုက္ၾကည့္ရင္းမွာစရာ
ေတြမ်က္၀န္းမွတဆင့္မွာေနမိသည္။မ်က္နွာလၽြဲမသြားပဲမ်က္ရည္လဲ့ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိေသာမ်က္၀န္း
ေလးနွင့္ၾကည့္ေနေသာပူတူးကိုရဲရင့္ေခါင္းတခ်က္ျငိမ့္ျပလိုက္ျပီးကားေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ျမိဳ႕ထဲဖက္မေကြ႕ခင္အ
ခ်ိန္ထိအဲဒီေနရာေလးမွာမေရြ႕ပဲက်န္ေနခဲ့တာေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲမွေတြ႕ေနရသည္။အပူမရွာခ်င္လို႕ေအးေအးေန
လာေသာရဲရင့္နွင့္သံေယာဥ္ဇဥ္လွလွၾကီးျငိေတာ့မည္ဟုေတြးေနခိုက္ဖိုးညီမ်က္နွာၾကီးကားမွန္ေရွ႕ဘြားကနဲေပၚလာ
သည္။(ဟဲ...ဟဲ....ေနာက္တာပါ.သူငယ္ခ်င္း.............)

အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားအတြက္ေနထိုင္ရန္သင့္ေတာ္ေသာနုိင္ငံ၃ခုရွိသည္။USA,CANADA,AUSျဖစ္သည္။တေန႕
လမ္းေပၚမွာအျဖဴေရာင္အဖိုးၾကီးမက္ဆီကိုအဖိုးၾကီးစကားမ်ားသည္။နုိင္ငံေရးေတြပါလာသည္။
အျဖဴအဖိုးၾကီးက''this is my country.''ဟုေျပာသည္။မက္ဆီကိုအဖိုးၾကီးကအခ်က္က်က်ျပန္တြယ္သည္။
အေဖေတြအဖးိုေတြအထိေရာက္သြားသည္။ရဲရင့္တို႕ကေဘးကလက္ခုပ္တီး၍အားေပးသည္။ေျမာက္အေမရိကတြင္
ရက္ပ္အင္ဒီးရန္း(first nation)နွင့္ေျမာက္ပိုင္းေရချဲပင္တြင္ေနထိုင္ေသာအက္စကီးမိုးတို႕မွလြဲလွ်င္က်န္သူမ်ားမွာက်ဴး
ေက်ာ္သိမး္ပိုက္သူတျဖစ္လဲအေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။သင္ကေနဒါတြင္ေမြးေသာ္လည္းသင့္အဖိုး
မွာအေျခခ်ေနထိုင္သူသာျဖစ္သည္။စကားရင္ေဘာင္တန္း၍ရဲရင့္တို႕ေျပာလို႕ရသည္။အဂၤလန္၊ျပင္သစ္တြင္ဒါမ်ိဴးလုပ္
လို႕ရခ်င္မွရမည္။ဒါေၾကာင့္usa,canadaမွာအေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားလာရျခင္းျဖစ္သည္။ဘန္ေကာက္တြင္ကေနဒါ
နွင့္အဂၤလန္ေပါက္ေစ်းမွာထက္၀က္ေက်ာ္ကြာျခားသည္။မိမိကေလး၏က်နး္မာေရးနွင့္ပညာေရးအတြက္လွည့္ၾကည့္
စရာမလို၊ကေလး၄ေယာက္ရွိသူမ်ားဆိုလွ်င္အစိုးရထံမွကေလးမုန္႕ဖိုး(၀င္ေငြေပၚမူတည္၍)၁၀၀၀ေက်ာ္အထိရ
သည့္မိသားစုမ်ုားရွိသည္။ဒါတခုေတာ့ရဲရင့္အားက်ပါသည္။(ဟဲဟဲ)။ကေလးေနမေကာင္း၍ေဆးခန္းသြားရန္
အလုပ္ပ်က္ရျခငး္ကေတာ့ကိုယ့္ေဒါသနွင့္ကိုယ္သာျဖစ္ပါသည္။နိင္ငံေရးနွင့္အုပ္ခ်ဴပ္မႈစနစ္မွာလည္းျငိမ္သက္တည္
ျငိမ္သည္။ျပည္နယ္အစိုးရအုပ္ခ်ဴပ္မွုစနစ္ျဖစ္သည္။ျပင္သစ္စကားေျပာေသာကေနဒါလူမ်ိဴးမ်ားေနသည့္ကီြဘက္
္ျပည္နယ္.အေရွ့ေတာင္ပိုငး္၌ရွိသည္။Montrealသည္ကီြဘက္ျပည္နယ္၏ျမိဳ႕ေတာ္တခုျဖစ္သည္။
ရဲရင့္သြားလည္ဖူးသည္။ျပင္သစ္စာလံုးမ်ားနွင့္ေစ်း၀ယ္လ်ွင္လည္းျပင္သစ္လိုပဲေျပာၾကသည္။
ရဲရင့္ျပင္သစ္လိုမတတ္မွန္းေသခ်ာမွအဂၤလိပ္လိုျပန္ေျပာသည္။ကိြဘက္မွရဲရင့္တို႕အလုပ္တြင္part time လာလုပ္
ေသာေကာင္ေလးက''I just visit to Canada."ဟုရဲရင့္ကိုေျပာသည္။
ကိြဘက္၏အေနာက္ဖက္တြင္ရဲရင့္တို႕Ontarioျပည္နယ္ရွွိသည္။အေရွ့ဖက္အျခမ္း
သည္ျပင္သစ္လူမ်ိဴးမ်ားကအေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ျပင္သစ္-ၾကသည္။ရွမ္းအမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဴပ္ပံုစံမိ်ဴးျဖစ္ေသာကိြဘက္ပါတီသည္ခံု၄၀၀ေက်ာ္ရွိေသာပါလီမန္တြင္
၅၀ေက်ာ္..သူ႕ျပည္နယ္မွအျမဲတမ္းအနိုင္ရသည္။ပါလီမန္အတြင္းစကားေျပာလွ်င္ျပင္သစ္လိုပဲေျပာသည္။
သင္နားမလည္လွ်င္နားၾကပ္တပ္လိုက္ပါ။အဂ္လိပ္လိုဘာသာျပန္သူ၏အသံၾကားရပါလိမ့္မည္။ေျပာေရးဆိုခြင့္အ
ထိုက္အေလွ်ာက္ရရွိသလိုနုိင္ငံေတာ္၀န္ၾကီးခ်ဴပ္အမ်ားစုမွာလည္းအရည္အခ်င္းရွိေသာျပင္သစ္
စကားေျပာကေနဒါလူမ်ိဳးမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။တိုင္းျပည္တည္ျငိမ္မွုရရိွရန္နိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏သေဘာထား
ၾကီးမွုဟု(ရဲရင့္တဦးတည္း)ထင္ျမင္မိပါသည္။ဘာသာစကားနွင့္ပတ္သက္၌လည္း၁၀၀ေက်ာ္ရွိေသာနိုင္ငံမ်ားမွ
မေရတြက္နိင္ေသာဘာသာစကားအားလံုးအတြက္္ဘာသာျပန္မ်ားရွိသည္။သင္အဂၤလိပ္လိုတလံုးမွမေျပာတတ္
လည္းမည္သူမွအထင္မေသးပါ။သူလဲေရာက္စကသင့္လိုပါပဲ။ကေနဒါရွိအလုပ္ပိုင္ရွင္မ်ားသညCanada
experience(အလုပ္ခြင္အတြင္းဆက္ဆံမွု)ဘယ္ေလာက္ရွိဟုေမးတတ္သည္။သူ႕၏အလုပ္ခြင္၌
အဆင္ေျပေစရန္ရည္ရြယ္ပါသည္။...ကလင္..ကလင္..ေဟာ....ခနဗ်ာ....ပူတူးေလးဆီကမို႕ပါ။။။။

ကေနဒါေရာက္ျပီးနွစ္ပါတ္အၾကာမွာဒုတိယအၾကိမ္ပူတူးဆီကဖုန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။
''ပူတူးဖ်ားလို႕ESL Class ဒီေန႕သြားမတက္ျဖစ္ဖူး".....သူယူထားေသာဘာသာရပ္အ
ျပင္English in Secound language ကိုပါတက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ကေနဒါေရာက္လာ
သူအမ်ားစုမွာESLတက္ၾကရသည္။ဒီေန႕ေသာၾကာညေနဆိုေတာ့ရဲရင့္၀င္ဆာသြားရန္
ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။HW401လမ္းမၾကီးကပဲခ်ိဳင့္သြားမလား၊ရဲရင့္ရဲ႕ကားတာယာပဲအ
သစ္လဲရမလားပဲ................သူငယ္ခ်င္းဆီဖုန္းၾကိဳဆက္ထားလိုက္သည္.ဒီညလာ
အိပ္မည္ဟု။သူဖိတ္တုန္းကမလာပဲအခုမွလာခ်င္ေနေသာရဲရင့္ကိုသူငယ္ခ်င္းကေကာင္း
ခ်ီးေပးပါသည္။၀င္ဆာေရာက္ေတာ့ည၉နာရီထိုးျပီျဖစ္သည္။ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္ေတာ့မိန္းက
ေလးတေယာက္အခန္းဒီအခ်ိိန္သြားရန္မသင့္ေတာ္ေသာ္လည္းဖ်ားေနေသာပူတူးအ
တြက္စိုးရိမ္သည္။အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ပူတူးထြက္လာျပီးတံခါးဖြင့္
ေပးသည္။အရမ္းအားနည္းေနပံုရသည္။ေအာက္မ်က္ခန္းေလးညိဳေနသည္။ရာသီဥတု
ဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္နုိင္သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့မငိုပဲရဲရင့္ကိုၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်
လာသည္။အားေပးခ်င္သည္။ပူတူးပါးေလးကိုရဲရင့္ရင္ဘတ္နွင့္ကပ္ထားလိုက္သည္။ရွဳိက္
္သံေလးၾကားေနရသည္။ရဲရင့္ရင္ေတြခုန္ေနတာပူတူးမသိေအာင္အသက္ရူေအာင့္ထား
လိုက္သည္။မိန္းကေလးတေယာက္ကိုအားေပးရမည့္အခ်ိန္မွာအားေပးသူစစ္စစ္ျဖစ္ခ်င္
္သည္။''မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္....အကိုရွိတယ္ေလ...ျမန္မာျပည္ဖုန္းေခၚေပးရမလား''....နုိးနိုး.
..မေခၚပါနဲ႕..စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္''''မနက္ၾကရင္ေဆးရုံသြားမယ္ေနာ္.....''ေခါင္းေလးျငိမ့္ျပ
သည။္International studentတိုင္းHealth and dental Insurance ၀ယ္ၾကရသည္။
နီးစပ္ရာေဆးရုံသြားလိုက္ရုံပင္၊ရဲရင့္ရင္ခုန္ုသံေတြကဗ်ာမဖြဲ႕တတ္။ဆရာမအိမ္ခ်မ္းေျမ႕
ကိုသတိရသည္။ပူတူးကိုလည္းသိေစခ်င္သည္။ဖ်ားေနတာေတာင္ည၉နာရီထိုးျပီ၊ညစာမ
စားရေသးေသာမာဂ်စ္ဂ်စ္ေကာင္္မေလးကိုညစာ၀င္ေအာင္ေကြ်းရသည္။ျပးီေတာ့ကုတင္
္ေပၚမွာမွိန္းေနေသာပူတူးကိုေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ေလးေတြေျပာျပသည္။အငး္စိန္ဂ်ီတီအိုင္
အေဆာင္မွာစာစုေသာက္(အဲ)စာစုက်က္စဥ္တုန္းကပူတူးထက္၃လကၼခန္႕နိမ့္ေသာလူပုစိတ္
တိုဖိုးညီတေယာက္ေက်ာငး္နားမွဆိုက္ကားသမားမ်ားနွင့္စကားမ်ား၍အေၾကာ္တဲမွသူ႕အရပ္
ထက္၃ေပေလာက္ျမင့္ေသာ၀ါးလံုးကိုဆြဲ၍အေဆာင္ေပၚထိတက္လာသျဖင့္ၾသဘာေပးၾက
ေသာအေဆာင္သားမ်ားကို၀ါးလံုးျဖင့္လိုက္ရုိက္ရန္ၾကံေသာ္လည္း့အေဆာင္နွင့္၀ါးလံုးမမွ်ပံု
ေျပာေတာ့ယဲ့ယဲ့ေလးျပံဳးရွာသည္။ေတာင္စဥ္ေရမရေျပာေသာရဲရင့္စကားမ်ားနားေထာင္
ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာေကာင္မေလးအနားမွာရဲရင့္တကိုယ္တည္းျပံဳးမိသည္။အထီးက်န္
ဆိုသည့္စကားရဲရင့္အတြက္အသံုးမ၀င္ေတာ့သလိုလိုပင္၊ပူတူးေနေကာင္းလာေတာ့ေလ်ာက္
လည္ၾကသည္။သူလိုတာေလးေတြလက္ေဆာင္၀ယ္ေပးသည္။shopping ထြက္ရလွ်င္ဘ၀
ၾကီးျပီးျပည့္စံုသည္ထင္ၾကေသာမိန္းကေလးဘယ္နွစ္ေယာက္ရွိလည္းဟုပုတူးကိုေမးေတာ့
တေယာက္ဟုုအတၱၾကီးစြာေျဖသည္။U.F.T(University Of Toronto)သို႕ေျပာငး္ခြင့္ရရန္
အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရဖို႕ၾကိဳးစားဖို႕အနားနားတြင္ထားလိုေသာစိတ္တခုျဖင့္တိုက္တြန္းမ
ိသည္။summer ေရာက္ေတာ့ကမာၻေက်ာ္နိုင္ရာဂယာေရတံခြန္၊North Americaတြင္အၾကီး
ဆံုးျဖစ္္ေသာroller coasterရွိေသာwonderland,ကမာၻေပၚတြင္ဒုတိယအျမင့္ဆံးုျပန္ျဖစ္သြား
ေသာCNTowerတို႕ကိုလိုက္ပို႕ေတာ့ပူတူးအေပ်ာ္ေလးေတြရဲရင့္ဆီပါကူးစက္လာသလိုခံစား
ရသည္။အထးီက်န္ဆန္ေသာရဲရင့္ဘ၀ထဲေရာက္လာေသာပူတူးကကံေကာငး္သလား၊ေကာင္
မေလးလွလွအနားမွာေနခြင့္ရေနေသာရဲရင့္ကပဲကံေကာင္းတာလားေတြးမိေတာ့နွစ္ေယာက္
လံုးအတြက္ကံေကာင္းျခင္းမ်ားနွင့္ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ရရန္ဆုေတာငး္မိသည္။

ေသာၾကာညေနေရာက္မည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလညး္တိုရန္တိုလိုက္လည္ခ်င္သည္ဆို၍
ေခၚလာခ်င္ေၾကာင္းသူကခ်ည္းပဲေျပာ၍ဖုန္းခ်သြားသည။္ဘ၀တခုလံုးေတာင္ေပးဆပ္ဖို႕
ရည္စူးျပီးသားပါပူတူး၊ကုိယ့္ဘ၀ထဲမွာမင္းၾကိဳက္သလိုပုံေဖၚေနနုိင္ပါတယ္၊ဘယ္ဥပေဒ၊
ဘယ္စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕မွကန္႕သတ္ထားခ်င္းလည္းအလ်ည္းမရွိပါဖူး။စာေရးဆရာေတြ၊က
ဗ်ာဆရာေတြတင္စားတတ္တဲ့အခ်စ္စစ္ဆိုုတာၾကီးငါ့ရင္ထဲမွာရွိေနတာလား၊မရွိဖူးလား
ဆိုတာေတာ့အတိအက်မေၿပာျပတတ္ေပမဲ့အထီးက်န္ဘ၀ထဲေရာက္လာတဲ့ဆညး္လည္း
ခတ္သံေလးကိုေတာ့နားနားေလးမွာအျမဲၾကားခ်င္ေနတာပါပဲ။""အခ်စ္ထက္နားလည္မွု
ကိုရဲရင့္ပိုျပီးတန္ဖိုးထားတယ္.....ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္နားလည္ေပးနိုင္တယ္ဆိုတဲ့အရာဟာရူးရူး
မူးမူးစြဲလမ္းမွုကေနစတင္ျဖစ္တည္ခဲ့ပဲမို႕လား...'''',,,,အသက္အရြယ္နဲ႕အိေျႏၵသိကၡာကအ
ရမ္းပဲဒို႕နွစ္ေယာက္ၾကားမွာကန္႕လန္႕တိုက္ေနသလိုပါပဲ၊ထိန္းသိမ္းမွုေတြနဲ႕မရွူနိုင္မကယ္
နိုင္ျဖစ္ေနတာမင္းအလိုက္တသိနဲ႕နားလည္ေပးရင္ဘယ္ေလာက္ေကာငး္လိုက္မလဲေနာ္....
ေသာၾကာေန႕ညေနေ၇ာက္ေတာ့DANDUS & BAY ရွိ GRAYHOUND BUS terminal
မွာသြားၾကိဳရသည္။လမး္တေလွ်ာက္လက္ညွိးေလးတထိုးထိုးနဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုရွင္းျပေန
ေသာပူတူးအသံေလးမွာအရင္ကနဲ႕မတူပိုျပီးေ၀ေ၀ဆာဆာရွိသလိုထူးျခားေနေၾကာင္းေတြ႕
ရသည္။သူ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတေယာက္နွင့္ေကာင္မေလးတေယာက္ကိုမိတ္ဆက္ေပး
သည္။နွစ္ေယာက္လံုးစကၤာပူတြင္PRနွင့္ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ည
စာစားရန္စီစဥ္ေပးေသာအခါပူတူးက ''မစားေတာ့ဖူးအကို...york university ကသူငယ္ခ်င္း
ေတြကိုေတြ႕ဖို႕ေျပာထားတယ္...အဲဒါ..သူရမွာစကၤာပူကပါတဲ့International licence ရွိတယ္၊
ကားယူသြားလို႕ရမလားဟင္...။''ေပးလိုက္၍တခုခုျဖစ္လွ်င္ေကာင္ေလးTicket ထိမည္။ရဲရင့္
Insurance တက္မည္။မေပးလွ်င္စိုးျမတ္သဇင္ေလသံေတြ၃ေယာက္လံုးဆီကထြက္လာမည္။
ပူတူးမ်က္နွာေလးကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီးကားေသာ့ႏွင့္ Insurance ေပးလိုက္ပါသည္။navigator
သံုးနည္းပါျပေပးလိုက္သည္(လမ္းညြန္ေျမပံုျဖစ္သည္)။ည၁၁နာရီေလာက္ျပန္ေရာက္လာၾက
သည္။မအိပ္ေသးပဲတြတ္ထိုးေနၾကေသးသည္၊ပူတူးနွင့္သူရလိုတာထက္ပိုျပီးရင္းရင္းနွီးနွီးရွိေန
သလိုစိတ္ထဲထင္သည္၊လင္းေမဆိုသည့္ေကာင္မေလး၏မ်က္နွာလည္းမေကာင္း...အင္း....
ေလးပြင့္ဆိုင္ဇာတ္လမ္းဒီမွာစေတာ့မည္ထင္သည္။ရဲရင့္လည္းဆက္မခံစားနုိင္ေတာ့။တဖက္
ကားလမ္းရွိအီတလီဘားမွာသြားထိုင္ေနရန္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ဓါတ္ေလွခါးေစာင့္ေနတုန္းပူတူး
ေျပးလိုက္လာသည္။''အကိုဘယ္ကိုသြားမလို႕လဲ....''ပူတူးမ်က္ႏွာေလးကိုအေျဖမေပးေသးပဲ
ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းရဲရင့္လိုခ်င္ေနေသာအေျဖကိုရွာၾကည့္ေနမိသည္။အရိပ္အေရာင္ေလးသဲ့သဲ့မ်ွ
မေတြ႕။'''ဒီိေအာက္တင္ပါ...ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္...''...ရဲရင့္မ်က္ႏွာကိုစူးစူးၾကည့္၍ပူတူးအခန္းဆီ
ျပန္ေျပးသြားသည္။ဒီမ်က္၀န္းစကားေတြပူတူးနားလည္နုိင္ပါေစ၊အရိပ္အေရာင္ေလးစစကိုမရ
ေသးသ၍ရဲရင့္ေရွ့မတိုးခ်င္။''...ကိုယ့္ရင္ထဲကခံစားမွုအနိမ့္အျမင့္ေတြဟာမင္းေလးရဲ႕ဆံုးျဖတ္
ခ်က္ေပၚမွာမူတည္ေနပါတယ္ကြာ....''၊.........''Sir...We are closing now..''Emm..What time"'
''Two o'clock sir..''....2 to 11 AM Ontario ျပည္နယ္တြင္အရက္ေရာင္းခြင့္မရွွိေပ။
အခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ေကာင္ေလးကဆိုဖာေပၚမွာကိ်ဳးေနသည္။၀ရံတာဘက္ထြက္လို္က္သည၊္
ထိုင္ခံုေပၚတြင္ပက္လက္လွန္ရင္းေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ရဲရင့္သူငယ္ခ်င္းၾကယ္ေလး
ေတြကနွစ္ကိုယ္ခြဲလုပ္ျပျပီးနွစ္သိမ့္ေနၾကသလိုလိုပင္၊ေဆးလိပ္ကိုတလိပ္ျပီးတလိပ္၊...မူးေနသည့္
အခ်ိန္ေသာက္ရတာအလြန္အရသာရွိသည္။................................................
''အား''...................လက္ေမာင္းမွစူးရွစြာနာက်င္မွုနွင့္လန္႕နိုးလာသည္၊မိုးစင္စင္လင္းေနျပီ။
ကိုယ္ေပၚမွာေစာင္တထည္ေရာက္ေနသည္။နာက်င္မွုတို႕လာရာၾကည့္လိုက္မိေတာ့...................

အီး......လက္ေမာင္းမွာအကြင္းလိုက္၊ပူတူးကိုက္ထဲ့လိုက္တာ....
ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာလဲမ်က္ရည္ေတြနဲ႕''ဘာလို႕အရက္ေတြေသာက္ရတာလဲလို႕..''ရဲရင့္ဘာမွျပန္
မေျဖ..မ်က္ရည္ေတြအေနာက္ကစက္၀န္းရဲ႕အလည္တဲ့တဲ့မွာလိုခ်င္တဲ့အရာကိုဖတ္လို႕ရသြားသည္။
''ေပ်ာ္လိုက္တာ''....''ေျပာေလ..ဘာလို႕ညကအရက္ေတြသြားေသာက္ရတာလဲ''..ရဲရင့္ထထိုင္လိုက္ျပီးပူတူးပုခံုးနွစ္
ဖက္ကိုအသာဆြဲယူ၍ဥးီေခါင္းေလးကိုရင္ခြင္ထဲထဲ့ထားလိုက္သည္။၁၀စကၠန္႕ေလာက္ေတာင္မၾကာလိုက္ရ..........
''အား...''ရင္ဘတ္မွာေနာက္တကြင္း။''နံေစာ္ေနတာပဲ..ေရသြားခ်ိဳးအခု...''ဘာနဲ႕ဘာနဲ႕စပ္က်လာလဲမသိ..ထက္
လိုက္တ့ဲသြားေတြမ်ား။ဒါေပမဲ့ေက်နပ္သည္။''ခ်စ္တယ္ခင္ရယ္.....ခ်စ္ပါတယ္ေမာင္ရယ္''ဒါေတြမပါပဲရည္းစားျဖစ္
သြားသည္။''တကယ္ေနာ္..ပူတူး..လူၾကီးကိုေနာက္ရဖူးေနာ္....''..ေခါင္းေလးငံု႕ျ႔ပီးရွက္ေနသည္။''ေမၾကီးသိရင္
သတ္မွာ..''ေရသြားခ်ိဳး....''အင္း..ေရခ်ိဳးျပီးရင္ေနာ္....''___လက္ေျဖာင့္တလံုး၀င္လာသည္။မိန္းကေလးအားဆိုေပ
မဲ့နာသည္။..အီး..အခ်စ္ကလဲကဗ်ာမဆန္လိုက္တာ...နွစ္ကြင္းနဲ႕တက်ိန္း(ေမးရုိး).....။
ေရခ်ိဳးျပီးသည္အထိေကာင္ေလးေရာ.ဟိုေကာင္မေလးေရာမနုိူးေသးေပ။''သူတို႕ကိုပူတူးေျပာျပမွာလား....အင္း..
ေျပာျပလိုက္မယ္ေလ...'''ဒါတခုေတာ့ပူတူးကိုသေဘာက်သည္။မညာတတ္၊ဘုရားစာေတြလဲအမ်ားၾကီးအလြတ္ရ
သွ္။ရဲရင့္သူ႕ကိုအရမ္းခ်စ္သည္။ဒီအရြယ္ေရာက္မွဘုရားဖန္ဆင္းေပးလိုက္ေသာနတ္သမီးေလးကိုအမွတ္မထင္
လက္ခံရလိုက္သည့္ဆုလဒ္တခုလိုျမတ္ျမတ္နုိးနုိးခ်စ္သည္။သူကိုယ္အေပၚဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲမသိခ်င္၊ရဲရင့္အ
ခ်စ္တခုနွင့္နွစ္ေယာက္စာလံုေလာက္သည္။University of Toronto ကရဲရင့္ေနရာမွလမ္းေလွ်ာက္၍သြားလွ်င္
ပင္နီးနီးေလး၊ခ်စ္သူကိုအနားမွာရွိေနေစခ်င္သည္။တနလာၤေရာက္တာနဲ႕အလုပ္ဖ်က္ျပီးေက်ာင္းမွာသြားစုံစမ္း
သည္။ေစာင့္ရမည္တဲ့..အမွတ္ေပၚလည္းမူတည္သည္။localနွင့္International မွ်ျပီးလည္းလကၡံသွ္ဆို၏။ေတာ္
ေသးသည္။York University ကaviable တဲ့ ေပ်ာ္လိုက္တာ..အဲ..ေ၀းေတာ့ေ၀းသည္။ျမိဳ႕ျပင္မွာ..။တေယာက္
ထဲေပ်ာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ပူတူးမသိေသး၊မေျပာရေသးေပ။စရိတ္တြက္ၾကည့္သည္။၃၅၀၀၀ေက်ာ္ကုန္မည္။အိမ္
၀ယ္၍မိဘေခၚမည့္ပိုက္ဆံေလးေတြေတာ့သြားပါျပီ။အေမ့ထံမွပူညံပူညံေတြၾကားရေတာ့မည္။ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့အ
ေမ...မဖက္လိုက္မိုက္ဖက္ပါ..သားသူ႕ကိုခ်စ္ေနျပီအေမ...အေဖလည္းအေမ့ကိုအဲလိုခ်စ္ခဲ့တာပဲမို႕လား...အေဖ့
ဖက္ရွန္တိန္လႊဲေပးလိုက္သည္ဲဲ။အေဖကေတာ့ေပ်ာ္ေနေပလိမ့္။ဆိုင္ထိုင္ပြားေနၾကသူ႕ေဘာ္ေဘာ္ေတြပါစပြန္ဆာ
ေပးလွ်င္လာခဲ့မည္ဆိုထားသည္။ပူတူးဆီဖုန္းဆက္ေျပာရသည္။''ျမန္လိုက္တာ''...တခြန္းပဲေျပာသည္။ေျပာသမွ်
နားေထာင္ရွာသည္။ပူတူးေနာက္၂ပတ္ေရာက္မည္။အလုပ္မွာVicationတပတ္တင္ထားလိုက္သည္။အလုပ္မွသူ
ငယ္ခ်င္းကwasagar beachတြင္ဘန္ဂလို၀ယ္ထားျပီးငွားစားသည္။ပိုက္ဆံ၃၀၀ၾကိဳေပးထားလိုက္သည္၂ခန္းစာ
ရဲရင့္ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္။ကိုင္ဇာသီခ်င္းကိုေအာ္ဆိုပစ္လိုက္သည္။#ဘယ္လက္ရုံးနဲ႕ကိုယ္သိမ္းပိုက္မဲ့အခ်စ္
ရယ္...ညာလက္ရုံးနဲ႕တည္ေဆာက္ရမဲ့ဘ၀ရယ္..ေယာက်ာၤးေကာင္းတေယာက္ရဲ႕သစၥာနဲ႕.......ၾကင္နာပါမယ္.....

ခ်စ္သူ႕သင္ပုန္း

အလုပ္လုပ္ရင္းေတြးမိတာ၊ခ်စ္သူေလးအေၾကာင္းပါ၊
Foremanၾကီးကေအာ္သြားသည္၊စက္ေတြရပ္ေနျပီ။
မီးပြိဳင္႕ရပ္ရင္းလြမ္းေနတာ၊ခ်စ္သူေလးကိုပါ၊
အေနာက္ကားရဲ႕ေမတၱာစာ၊နားထဲခ်ိဳေနသဗ်ာ။
ကမ္းစပ္ေလးနားသြားထိုင္ကာ၊ကဗ်ာေတြစာေတြဖတ္လည္းကြာ၊
အာရုံထဲမွာျမင္တာခ်စ္သူေလးကိုပါ၊
ခြင္လႊတ္ပါေအ့၊အိမ္ခ်မ္းေျမ့၊
ကိုမိုးသီးရဲ႕Cboxမွာ၊ေမတၱာစာေတြသြားဖတ္တာ၊
ခ်စ္သူေလးကကြယ္ေနရာ၊ဖတ္လို႕မရပါ၊၊
ကိုစိုးထက္ရဲ႕blog၀ယ္၊စာမေရးပဲသူေလ်ာက္လည္၊
ခ်စ္သူေလးေတာ့မပါလာ၊အတုယူမွာစိုးလို႕ပါ။
လြတ္က်သြားတဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ဆီ၊၂ရက္တေခါက္ေရာက္ျဖစ္သွ္၊
ခ်စ္သူေလးကစိတ္ေတြေကာက္၊မေရာက္ျဖစ္တာ၃ပါတ္ေျမာက္၊
စကၤာပူကိုသြားလည္တယ္၊Cboxကေလးပိတ္လို႕ကြယ္၊
ျမန္ျမန္ဖြင့္ပါလင္းလက္ရဲ႕၊ခ်စ္သူေလးကေမွ်ာ္ေနသကဲြ႕၊၊
အာဇာနည္ဆီေရာက္သြားတယ္၊ခ်စ္သူေလးလည္းပါပါတယ္၊
၁၉ရက္နဲ႕မွားလို႕ကြာ၊ခ်စ္သူေလးကအေလးျပဳတာ။
---------------------၊------------------------
----------------------၊-------------------------------။
---------------------၊------------------------၊
----------------------၊-------------------------------။
---------------------၊------------------------၊
----------------------၊-------------------------------။
ကဗ်ာမဟုတ္စာမဟုတ၊္ခ်စ္သူေလးပါအလုပ္ရႈပ္၊
ေပါရဲလိုက္တာအကိုရယ္၊သူမ်ားေတြ႕ရင္ဟားလိမ့္မယ္။
ဟားပေလ့ေစမရွက္ေပ၊ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြ၊
ၾကီးမွေပါက္တဲ့ဒီ၀က္သက္၊ဖ်က္၍အလြန္ခက္၊
ဂက္ ဂက္ ဂက္ ...............၊၊

တိုရန္တိုနွင့္အနီးဆံုး Beach မွာWasaga Beachျဖစ္သည္။ဒါေတာင္ေရခ်ိဳျဖစ္သည္။
Newfoundland အထိသြားလ်ွင္ေတာ့ေရငံ beach ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။အလုပ္မွ
သူငယ္ခ်င္းကဘန္ဂလို၀ယ္ထားျပီးငွားစားသည္။၃ရက္စာၾကိဳေပးထားလိုက္သည္။
အိပ္ခန္း၃ခန္းပါသည္ဆိုေတာ့ပူတူးအတြက္လဲအဆင္ေျပသည္။၀င္ဆာမွာပူတူးကို
ၾကိဳျပီးေတာ့အခန္းမွာပစၥည္းေတြခ်သည္။''ပူတူး....အကိုအခန္းငွားထားတယ္.....
ေရသြားကူးရေအာင္ေနာ္..''ကုိ႕ဖါသာခ်က္စားတာေပါ့..ပူတူးကို..ကိုရီးယားအသား
ကင္လုပ္ေကြ်းမယ္ေလ..''အကုန္၀ယ္ထားျပီးျပီ...''''တြားဖူး..ပင္ပန္းတယ္''''.....
''ဟာကြာ..ကားေလးစီးျပီးလိုက္ရမွာ..အကိုျငီးဖို႕လဲထားပါအံုး...လိမၼာပါတယ္ကြာ..
ေနာ္...သြားရေအာင္..''ပူတူးမျငင္းေတာ့ပါ...Airport Road
အတိုင္းတည့္တည့္ေမာင္းလာလိုက္သည္။ဘန္ဂလိုကArea5 မွာ..
လူရွင္းသည္။ျခံေလးထဲကားေမာင္း၀င္လိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းေပးလိုက္ေသာ..
Code ကိုႏွိပ္လိုက္သည္နွင့္ကားထားသည့္တံခါးပြင့္တက္လာသည္။အခန္းနွင့္ဆက္
ရက္လုပ္ထားသည္။''ဒီေန႕ေတာ့ေရကူးဖို႕မမွီေတာ့ဖူး..မနက္က်မွသြားကူးေတာ့
မယ္...တခုခုလုပ္စားတာေပါ့..''ညဖက္ေရာက္ေတာ့ကားနွင့္ျမိဳ႕ထဲပတ္သည္။ျပန္
ေရာက္ေတာ့အျပင္သစ္သားခင္းထားသည့္၀ရံတာေလးတြင္ညစာစားသည္။၁၀နာ
ရီေလာက္က်ေတာ့နဲနဲေအးတာကလြဲလို႕ေကာင္းကင္ၾကီးကအရမ္းလွေနသည္..
ေရခဲေသတၱာထဲမွအခုေလးတင္ထုတ္လာေသာ၀ိုင္ျဖဴပုလင္းလွလွေလးကိုဖြင့္၍
ဖန္ခြက္ေလးနွစ္လံုးထဲထည့္၍ပူတူးကိုတခြက္ေပးလိုက္ျပီးဖရဲသီးပန္းကန္ကိုေရွ့
တိုးေပးလိုက္သည္။ပူတူးဖက္နဲနဲတုိးထိုင္လိုက္သည္။''ညေလး..''အေခၚေ၀ၚအ
သစ္ေလးေၾကာင့္ပူတူးေခါင္းေလးေစါင္းၾကည့္သည္။''အကို႕ကိုဘယ္တုန္းကစ
ခ်စ္တာလဲ''ေခါင္းေလးတဖက္ျပန္လွည့္သြားျပီးရယ္ေနသည္။ပုခံုးေလးကိုလွမ္း
ဖက္လိုက္ျပီးရင္ခြင္ထဲကိုထည့္ထားလိုက္သည္။လက္ေမာင္းေလးကေအးေနသွ္။
အသာပြတ္ေပးေနရင္း''ေျပာပါ..သိခ်င္လို႕ပါညေလးကလည္း..''''အင္း..အကိုက်
မကို၀င္ဆာလိုက္ပို႕ျပီးတေယာက္ထဲထားခဲ့တဲ့ညက....''ေျပာျပီးရင္ခြင္ထဲေခါင္း
ေလးအပ္ရဲရင့္ခါးကိုတင္းတင္းေလးဖက္ထားသည္။''အကိုကေကာ..''''ကိုယ္က
ညေလးေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ေန႕က..ခ်စ္တာထက္တဘ၀လံုးအနားမွာရွိေနခ်င္တာ
သိလား''...''က်မကဆိုးတယ္..အကိုသီးခံနုိင္ပါ့မလား....''ေခါင္းေလးကိုဆြဲေမာ့
လိုက္သည္။နုတ္ခမ္းနီဘယ္တုန္းကမွဆိုးေလ့မရွိေသာသဘာ၀နုတ္ခမ္းဖူးဖူး
ေလးလေရာင္ေအာက္မွာအရမ္းလွေနသည္။''ညေလး..ျငိသြားျပီကြာ..''လေရာင္
တန္းေလးကမနာလိုစြာနွင့္၂ေယာက္ၾကားအတင္းတုိး၀င္ေနသည္။ညေလးတ
ကိုယ္လံုးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္သည္။''ခ်မ္းလို႕လားဟင္''
''အတင္းရုန္းသည္၊''ျပန္မယ္..ျပန္မယ္..တိုရန္တိုျပန္မယ္အခု..''.. .. ..စကားသံ
ေပ်ာက္သြားသည္။ဒီတခါေတာ့ပူတူးကိုယ္လံုးေလးမတုန္ေတာ့..ပိတ္ထားေသာမ်က္
၀န္းထက္မွမ်က္ေတာင္ေမႊးေကာ့ေကာ့ေလးေတြအရမ္းလွေနသည္။''ညေလး''အထဲ
သြား၇ေအာင္ေနာ္..''..အခ်ိန္မေတာ္ၾကီးေဘးနားပန္းအိုးမွအေကာင္တေကာင္ထပ်ံ
သြားသည္။...အထဲေရာက္ေတာ့ပူတူးသူ႕အခန္းသို႕သြားမည္အျပဳ.......

""ပူတူးထေတာ့ေနာ္...၁၀နာရီထိုးျပီ..ေရသြားကူးမယ္ေလ..""နုိးးးးးးးးဘယ္မွမသြားဘူး""လိမ္မာပါတယ္ကြာ...""ပူးတူးမ်က္ႏွာေလးကိုအေပၚမွမိုးျပီး
ျမတ္ျမတ္နုိးနိုးၾကည့္မိသည္။မိန္းကေလးအလွအိပ္ရာထဆိုလို႕ပါ။''ၾကည့္နဲ႕..''မ်က္ႏွာကိုေအာက္မွအတင္းတြန္း
ထားသည္။''မုန္းတယ္..သူမ်ားသားသမီးကို"...အိမ္ေထာင္စုေလးတခုျဖစ္ဖို႕လူတိုင္းလိုက္နာရတဲ့
အရာပဲညေလးရယ္''အကိုတုိ႕တသက္လုံးအတူအတူေနမယ္ေနာ္''ရင္ခြင္ထဲယုယုယယ
ေလးဆြဲထည့္ထားလိုက္သည္။''ေမၾကီးကိုမေျပာရဲဖူး..ကိုၾကီးသိရင္သတ္မွာ..''ပုိင္ပါတယ္အေမ့ၾကည့္လုပ္လိမ့္
မယ္...အကိုတို႕ဒီမွာcity hall မွာလက္ထပ္မယ္ေလ...''ပူတူးကဆိုးတယ္အကိုသီးခံေပးပါေနာ္..
''အကို႕တေယာက္ပဲရွိတာဒီမွာ...''ေျပာျပီးျပီေကာ...ဘ၀တခုလံုးအတြက္ပါဆို''...ထထသြားမယ္..''အီးးး..
WASHROOM ေတာင္မသြားနုိင္ဖူး..တကိုယ္လံုးကိုက္ေနတယ္...အင္းပါ၊ေရကူးလိုက္ရင္ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
ေရကူးျပီေတာ့ေန႕လည္စာစားျပီးWasagar ေရလည္ကြ်န္းသြားလည္သည္။ကေနဒါနွင့္အေမရိကန္စစ္ျဖစ္တာျပ သည္။စစ္အတြင္းသးံုေသာေလွၾကးီျမစ္ထဲမွဆယ္၍ျပထားသည္။တခ်ိန္လံုးလက္ေမာင္ေလးကိုခ်ိတ္ျပီးလိုက္
လာသည္။ဘ၀အစကအရမ္းသာယာသည္။ဟင္း၄မ်ိဳးမွလြဲ၍သူမခ်က္တတ္။ဒါေပမဲ့ခ်စ္သူခ်က္ေသာဟင္း ကိုနွစ္ခ်ဳိုက္စြာစားေတာ့သူေပ်ာ္သည္။ရဲရင့္ခ်က္သည့္ေန႕ဆိုပူတူးေရသြားခ်ိဳးအ၀တ္လဲထားသည္။အျပင္မွာ
သြားစားဖို႕အသင့္ျပင္ထားသည္။စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္လွ်င္ေတာ့ရဲရင့္ပဲခံရသည္၊မထင္ရေလာက္ေအာင္သြက္
သည္၊ေရွာင္မလြတ၊္ျပီးရင္ေတာ့အတင္းေတာင္းပန္သည္။အရမ္းခ်စ္ေနေတာ့လည္းအျပစ္မျမင္မိ။
အက်င့္တခုလိုအေလ့အထျဖစ္ေနသည္။ပူတူးကစာေတာ္သည္။ေက်ာင္းျပီးေတာ့နာမည္ၾကီးကုမၼဏီတခုတြင္
နွစ္ခ်ုဴပ္နွင့္အလုပ္ရသည္။ပုခံုးနွင့္ထမ္းတင္ေပးလိုက္ေသာပန္းေလးတပြင့္ပင္ယံဖ်ားမွာငြားငြားစြင့္စြင့္ပြင့္လန္း
လာတာေတြေတာ့ရင္မွာပီတိျဖစ္သည္။လင္မယားပံုစံမ်ိဳးခံစားရျခင္းမဟုတ္။ေက်ာင္းတုန္းကစာေတာ္ျပီးခ်ိဳ႕တဲ့
ေသာသူငယ္ခ်င္းကိုေက်ာင္းျပီးသည္အထိသူအမအၾကီးဆံုးနာမည္နွင့္ေထာက္ပံ့ဖူးသည္။ေက်ာင္းျပီးေတာ့
တားထားသည့္ၾကားမွသူ႕အမကဖြင့္ေျပာလိုက္သည္။သူေရာက္လာျပီးဘာမွမေျပာမ်က္ရည္ေတြက်ေနသည္။
ျပီးေတာ့ရဲရင့္ကိုရီးယားထြက္သြားသည္။သူကအခုဆို(...)ဌာနတြင္ေအအီးျဖစ္ေနုျပီ။
ပူတူးသူ႕အလုပ္ေတြအိမ္ပါယူလာျပီးအျမဲအလုပ္ရႈပ္ေနတတ္သည္။ဧည္ခန္းထဲသူ႕ေဘးနားမွာေခြေခြေလးအိပ္
ေပ်ာ္သြားေပါင္းလည္းမနဲေတာ့ေပ။ဒုတိယContract မွာပူတူးအလုပ္ၾကိဳးစား၍ရဲရင့္ထက္ပိုက္ဆံအမ်ားၾကီးပို
ရသလိုသူ႕အလုပ္ေတြနဲ႕ပဲပိေနသည္။ရဲရင့္နားလည္ေပးသည္။မ်က္စိေအာက္မွာအရိပ္လိုရွိေန
လွ်င္ပဲေက်နပ္လွပါျပီ။ဒီလိုနဲ႕စလိုက္ေနာက္လိုက္စိတ္ေကာက္လိုက္ထုလိုက္ကိုက္လိုက္္ေပါ့ဗ်ာ......။
တေန႕အလုပ္ကျပန္ေတာ့ပူတူးOnline Talk ေနသည္နာမည္ထဲ့ေျပာတတ္ေသာသူ႕အက်င့္ေၾကာင့္သူရ..
မွန္းသြားမၾကည့္ပဲသိသည္။သူရကေက်ာင္းျပီးေတာ့ကေနဒါရွိTelecom တခုတြင္အလုပ္ရသည္။ေနာက္ပိုင္း
Talk တာစိတ္လာသလိုအခ်ိန္အၾကာၾကီးလည္းေျပာတတ္လာသည္။ရဲရင့္ကေလးလိုခ်င္ေနျပီ။အလုပ္
မ်ားတာအေၾကာင္းျပ၍သူအျမဲျငင္းေလ့ရွိသည္။တေန႕စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ေျပာလိုက္မိသည္။
""က်မတို႕ကဘာျဖစ္ေနလို႕လည္း...""ဆိုျပီး..အနီးရွိတပြင့္ထဲထုိးထားေသာပန္္းအိုးနွင့္ရဲရင့္ေခါင္းကိုသူထု
လိုက္သည္။ေခါင္းကိုအုပ္ျပီးရဲရင့္စိုက္ဆင္းသြားသည္။ပန္းအိုးေလးကိုကိုင္ျပီးရဲရင့္ကိုငူငူေလးစိုက္ၾကည့္
ေနသည္။ေခါင္းကေသြးေတာ့မထြက္၊ရင္ထဲမွာစစ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။အိပ္ခန္းထဲ၀င္ျပီးကုတင္ေပၚမွာတ
ေယာက္ထဲ၀မ္းနည္းေနမိသည္။midnight ေလာက္မွပူတူးအိပ္ရာ၀င္လာသည္။သူ႕ကိုခ်စ္သည့္စိတ္
တခုထဲနဲ႕ခြင့္လႊတ္ထားေပမ့ဲဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းၾကီးေတြေတာ့လကၼခံခ်င္ပါ။ဖိုးညီဆီဖုန္းဆက္
၍ေျပာျပလိုက္သည္။အံ့ၾသဟန္မျပ..(၀မ္းကြဲေတြကအစငါတို႕ေမာင္ႏွမေတြအကုန္သူ႕လက္ကလြတ္
တာတေယာက္မွမရွိဖူး..မနုိင္လို႕အဲဒီပို႕လိုက္တာ)''ေအာင္မငွီး..ဖိုးညီရယ္....USA တို႕Ausi တို႕ပိုု႕ပါလားဟာ
..""အခုေတာ့ငါလည္းျငိေနျပီဟ....''ေနာက္ေန႕မနက္လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီးေတာင္းပန္ေတာ့လည္းခြင့္လႊတ္ရတာ
ပါပဲ...Talk တာေလ်ာ့ဖို႕ေတာ့သတိေပးမိသည္။ဒီလိုနဲ႕တနွစ္ေလာက္္ဘာမွအၾကီးအက်ယ္ျပသ၁နာမရွိခဲ့။
သာယာေတာ့မည္ဟုလည္းစိတ္ထဲထင္မွတ္ခဲ့တာအမွန္ပါပဲ....တရက္ျပန္လာေတာ့ထံုးစံျပန္Talk ေနျပန္သည္။
ဒီီတခါတဆင့္ပို၍ VZO ပါဖြင့္ထားသည္။computer ၾကီးကိုသြားကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
လူ႕ယဥ္ေက်းမႈအရမလုပ္သင့္၍သီးခံေနရသည္။ဒီတခါေတာ့ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ရဲရင့္တို႕ကdinnerျပီးလွ်င္အသီးပန္းကန္ေလးနွင့္ဧည့္ခန္းမွာTVလည္းၾကည့္ဒီေန႕တရက္တာအေၾကာင္း
ေလးေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။ေညာင္းေန၍ရဲရင့္ကေအာက္မွေျခဆင္းထိုင္ရင္းအသီးစားရင္ေျပာသည္။
လက္သည္းေလးေတြကိုဒါးခ်ြန္ခ်ြန္ေလးနွင့ျ္ပင္ေနရင္းဆိုဖာေပၚမွာပူတူးထိုင္၍ရဲရင့္ေျပာတာနား
ေထာင္ေနသည္။သူရနွင့္chattingကိစၥေရာက္လာေတာ့သူအေလ်ာ့မေပး။သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဘာျဖစ္လည္းဟု
ဆင္ေျခတက္လာျပန္သည္။စကားဒီဂရီေတြျမင့္လာသည္။ရိပ္ကနဲေတြ႕လိုက္၍ပုခံုးကိုအသာ
လႊဲေပးလိုက္သည္။တြတ္ပီထဲကလိုပါပဲ..မေရွာင္လွ်င္လက္ေမာင္း...ေရွာင္လိုက္ခါမွဇလုပ္ေအာက္တဲ့တဲ့မွာ
လက္သည္းလွီးဒါးကန္႕လန္႕ျဖတ္လာစိုက္ေနသည္။ပူတူးလက္ကိုဖမ္းဆုတ္ထားလိုက္သည္။
''လႊတ္လႊတ္....""ရဲရင့္ေနာက္ဆံုးေျပာလိုက္သည့္စကားခြန္းပါ........။

......................................................................................
သတိျပန္ရလာေတာ့ခန္းဆီးစစိမ္း၀ါေရာင္ေတြေတြ႕ေနရသည္။အာေခါင္ေတြကေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။
တခုခုေျပာရန္အားယူလိုက္သည္။ရဲရင့္ေျပာခ်င္ေနတာက""ပူတူး..ပူတူး..""ရင္ထဲတေနရာမွလာေသာ
စကားဆိုသည့္အရာကိုျဖစ္ေပၚေစေသာစြမ္းအင္တို႕သည္၊လည္ေခ်ာင္းတ၀က္ခန္႕တြင္ရပ္တန္႕ေနသည္။
လက္မွာလည္းပိုက္ေတြနဲ႕၊လည္ေခ်ာင္းထဲကိုလဲ၀င္ေနတယ္။ကုတင္ေဘးမွာရွိတဲ့Alarm ကိုအၾကာၾကီး
ႏွိပ္ပစ္လိုက္တယ္...ဆရာမေလးအေျပးေရာက္လာတယ္။စာေရးခ်င္တယ္....အမူအယာျပလိုိက္တယ္....
(416.-- - .- - - -)စကားျပန္ဖုန္းနံပါတ္ေလ...ခဏေနေတာ့စကားျပန္ေရာရဲ၂ေယာက္ပါေရာက္လာသည္။
ဘယ္တုန္းကမွမညာတတ္ေသာပူတူးအတြက္အရမ္းစိုးရိမ္သြားသည္။ေသေလာက္သည့္ဒဏ္ရာျဖစ္၍
ပူတူးအထဲေရာက္ေနသည္ေျပာသည္။(မေတာ္တဆျဖစ္တာပါ....ပူတူးကိုလႊတ္ေပးၾကပါ...
TORONTO...မွာရဲရင့္ကလြဲလို႕ဘယ္သူ႕မွသူသိတာမဟုတ္ဖူး...)ေရွ့ေန..ေရ့ွေန...ရဲရင့္ေရွ႕ေနဗီယနာမ္ေလး
ေရာက္လာသည္။ဘာျဖစ္ခ်င္လည္းဘာလုပ္မလဲေပါ့....NO..NO...ရဲရင့္အတြက္မလိုပါဖူး...
ပူတူးကိုဒီအျမန္ေခၚေပးပါ...သူဘက္ကေနလိုက္ေပးပါ..ရဲရင့္ေပးပါ့မယ္...
မ်က္ရည္ေတြတားလို႕မ၇ေတာ့။'''သြားၾကေတာ့ေလ..ျမန္ျမန္သြားၾကပါ...."
'စကားျပန္ေရာေရွ႕ေနပါေခါင္းေတြခါျပီးထြက္သြားသည္.။ရဲရင့္တရားရုံးတြင္ဘယ္ေလာက္
ပဲေျပာေျပာသူ႕ထြက္ခ်က္နွင့္ေသေလာက္သည့္ဒါဏ္ရာကသူ႕ကို(×××)အထဲပို႕လိုက္ၾကသည္။
ရဲရင့္ေၾကကြဲေနသေလာက္သူကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ....သူ႕အျပစ္သူခံယူမည့္ပံု...ဟိုး......
အစထဲကကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္တတ္တာကိုအလိုမလိုက္ခဲ့ရင္ဒီလိုအျဖစ္ေတြၾကံဳရမွာမဟုတ္ဖူး..
ရဲရင့္အခ်စ္ေတြကနွစ္သလိုျဖစ္ေနျပီ..........

..........နိဂံုးမဟုတ္ဖူးေနာ္.........

ငယ္ငယ္ထဲကရည္းစားေတြထားဖူးသည္၊ျပတ္သြားသည္။သိပ္မခံစားရ။ေနာက္တေယာက္ထပ္ထားသည္....
၁၉၉၂မွ၂၀၀၅ထိအထီးက်န္ျဖစ္ေနေသာရရဘ၀ထဲေရာက္လာေသာဒီေကာင္မေလးကိုဒီလိုခံစားမႈမ်ိဳးေတြျဖစ္ေန
တာ......အခုလည္းျပန္လြတ္လာရက္ကိုေစာင့္ေနတာ..မုန္းလို႕ျဖစ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ...စိတ္ကေလးတခုေၾကာင့္
.......။ျပင္ၾကည့္မယ္...ဒီထက္ပိုျပီးလည္းအေလ်ာ့ေပးဖို႕ဆံုးျဖတ္ထားျပီးသားပါ။
အရင္ထက္ပိုဆိုးလာမယ္ဆိုရင္လည္းျဖစ္တည္ေနတဲ့မင္းကိုခ်စ္တဲ့ငါ့အခ်စ္ေတြနဲ႕ငါ့အသက္ပါေပးျပီးေနာက္
ဆံုးထြက္သက္အထိမင္းကိုေစာင့္ေရွာက္သြားမွာပါ...အဲဒီအခ်စ္ေတြနဲ႕ညီတဲ့အမုန္းေတြလည္း
ငါ့ရင္ထဲမွာအျပည့္ပါပဲ..မင္းအတြက္ေတာ့မဟုတ္ပါဖူးပူတူးေရ...

{{{{{{ငါ့ရင္တခုလံုးေသြးခ်င္းခ်င္းနီသြားစရာအေၾကာင္းနွစ္ခုရွိသည္။တခုကပူတူးအတြက္ျဖစ္သည္။အျခားတခုက
ေတာ့ျပည္သူကအခ်စ္ေတာ္နအဖျဖစ္သည္္။ ။ ဤအခ်စ္နွင့္အမုန္းနွစ္ခုၾကားတြင္ေခတၱအသက္ရွင္သည္။ ။}}}}}}